01.06.2020r. (poniedziałek)

Temat dnia: Nasze prawa

„Zabawki” – Rodzic mówi:

Co to za zabawka:

kół ma bez liku

i pędzi jak na wyścigu.                         (dziecko naśladuje samochody, swobodny bieg,      

                                                              ręce ułożone tak, jakby trzymało kierownice);

Co to za zabawka:

choć nie płacze wcale,

raz zakładasz jej pieluszkę, a raz korale.        (dziecko naśladuje lalki – marsz na 

                                                                        sztywnych nogach);

Co to za zabawka:

lubi grać w nogę, lubi grać w rękę,

gdy chcesz ją złapać, ucieka prędko.               (dziecko naśladuje piłeczki: podskoki 

                                                                           obunóż, uginanie kolan).

„Marmurki- figurki” – Dziecko porusza się do dowolnej muzyki. Na hasło: Marmurki-figurki zastyga bez ruchu lub w konkretnej figurze (drzewo, ptak, kwiat i inne).

„Piłka” – Rodzic kozłuje piłką, wysoko i nisko. Dziecko naśladuje piłkę, skacze obunóż, za każdym razem uginając kolana.

„Tort urodzinowy” – Dziecko wspólnie z rodzicem siada w siadzie skrzyżnym. Na bębenku Rodzic wybija określoną liczbę uderzeń w zakresie 1-4 – tyle ile może być świeczek na urodzinowym torcie. Dziecko zdmuchuje każdą świeczkę po kolei, potem jednym długim zdmuchnięciem wszystkie.

Słuchanie wiersza i swobodna rozmowa na temat utworu.

Zabawa – nasze prawo

Witold Szwajkowski

Dzieci mają różne prawa,

ale głównym jest zabawa,

więc popatrzmy w lewo, w prawo,

jaką zająć się zabawą.

Z kolegami albo sami,

bez zabawek, z zabawkami,

czy w mieszkaniu, czy na dworze,

każde z nas się bawić może.

Kto się bawi, ten przyznaje,

że zabawa radość daje,

i czas przy niej szybko leci,

więc się lubią bawić dzieci.

Pytania:

Co dzieci lubią robić?;

Czym jest zabawa?;

W co wy lubicie się bawić?;

Z kim lubicie się bawić?.

„Moja zabawa” – Dziecko podczas wymawiania wierszyka wyklaskuje tekst, wytupuje, mówi tekst cicho i głośno, szybko i wolno, na wydechu, z pozycji kucznej, zaczyna cicho, powoli wstaje, kończy w pełnym wyproście głośno.

Dzieci mają różne prawa,

ale głównym jest zabawa,

więc popatrzmy w lewo, w prawo,

jaką zająć się zabawą. 

Osłuchanie z piosenką:

Kochane dzieci i drodzy rodzice.

Z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka Rada Rodziców naszego przedszkola przygotowała upominki dla każdego dziecka. Prosimy rodziców o odbiór z przedszkola w poniedziałek tj. 1 czerwca w godzinach od 9:00 do 12:00.

Buziaki

29.05.2020r. (piątek)

Temat dnia: Piknik rodzinny

Ćwiczenie poranne „Porządki” - dziecko na hasło:

Wycieramy kurze – wspina się na palce, wyciąga całe ciało;

Zbieramy paprochy – w przysiadzie, chwytem pęsetowym dziecko zbiera na niby paproszki z podłogi.

„Zawody” – Rodzic naśladuje ruchem czynności wybranych zawodów, następnie dziecko odgaduje jaki to zawód.

„Taniec dla rodziców” – do wybranej muzyki dziecko wspólnie z rodzicem tańczą na gazecie, tak by nie wyjść stopami poza granice gazety. 

 

„Tulipany” – konstruowanie według wzoru z wykorzystaniem W.36. Dziecko wypycha wszystkie elementy. Maluje farbami rolki od papieru toaletowego. Rodzic prezentuje sposób złączenia poszczególnych elementów. Dziecko tworzy tulipana i wręcza swojej kochanej Mamusi. 

Dziecko przygląda się poszczególnym szeregom. Skreśla elementy, które nie pasują do pozostałych. 

 

 

28.05.2020r. (czwartek)

Temat dnia: Pomagam mamie i tacie

„Co to za przedmioty?” – Dziecko słucha zagadek i próbuje je rozwiązać.

Ta czupryna na długim patyku

zmywa brud z podłogi szybko i bez krzyku. (mop)

Kawałek tkaniny skromnie na ciebie zerka.

Zetrze kurz szybciutko, bo to mała... (ścierka)

Co to za maszyna z nosem długim jak u słonia?

Zbierze paprochy, brud z dywanu pokona. (odkurzacz)

Leży obok drzwi, bez słowa, cichutko.

Gdy wytrzesz w nią buty, będzie czyściutko. (wycieraczka)

Te dwie siostry pracują zawsze w zgodzie.

Jedna zmiecie piach, wyrzuci go druga. (zmiotka i szufelka)

„Co robię?” – zabawa z elementem pantomimy. Rodzic naśladuje czynności porządkowe, dziecko określa wykonywane czynności (np. zamiatasz, odkurzasz, wycierasz buty itp.). 

Praca z KP2.32 – Dziecko wskazuje przedmioty służące do sprzątania i je koloruje.

 

„Tulipany” – rozpoznawanie i podawanie nazw części rośliny (łodyga, liście, kwiat). Rodzic prezentuje dziecku bukiet tulipanów. Wraz z dziećmi omawia wygląd kwiatów, zwraca uwagę na ich części, delikatność płatków oraz zasadność trzymania kwiatów ciętych w wodzie. Dziecko maluje farbami tulipana.

27.05.2020r. (środa)

Temat dnia: Moja rodzina

Zabawy ruchowe dla dziecka i mamy 

„Piłka” – Dziecko otrzymuje piłkę, siada w siadzie prostym, wkłada piłkę między stopy. Przechodzi do leżenia na plecach, wyciąga ręce za głowę, podnosi nogi i przekłada piłkę ponad głową do rąk. Zabawę należy powtórzyć kilkukrotnie.

„Narysuj mamę, narysuj tatę” – Dziecko rysuje postać wybranego rodzica lub ich oboje na kartce. 

 

06.05.2020r. (wtorek)

Temat dnia: Lubię robić niespodzianki

Wiosenne kwiaty – Dziecko przygląda się ilustracją wiosennych kwiatów: przebiśniegu, krokusa, tulipana, narcyza. Każda ilustracja jest podzielona na trzy części. Dziecko składa ilustracje i podaje nazwy kwiatów. 

 Dziecko słucha wiersza, następnie powtarza go. 

 

Jajo

Agnieszka Frączek 

 

Lala Jula jajo lula.

Lula jajo lala Jula.

Delikatnie jajem buja,

bo w tym jaju sobie lula

Smok Alojzy, kawał zbója.

Jak się zbudzi, zacznie hulać.

Udekoruj serce dla Mamy a następnie je wytnij. 

 Udekoruj krawat dla Taty a następnie go wytnij. 

25.05.2020r. (poniedziałek)

Temat dnia: Moi rodzice

„Kwiat z dłoni” – Dziecko wspólnie z rodzicem odrysowuje dłoń na kartce, wycinamy ją. Dziecko przelicza swoje palce u jednej i u drugiej dłoni, przelicza palce papierowych dłoni. Nakleja papierowe dłonie na karton, na każdym palcu nakleja kwiat. Dziecko ozdabia kwiaty listkami i kokardką. 

Praca z KP2.31 – Dziecko łączy tylko okrągłe koraliki.

Osłuchanie się z piosenką wraz z nauką tańca.

Wytnij obrazek po śladzie, spróbuj ułożyć w całość i naklej na kartce.  

22.05.2020r. (piątek)

Temat dnia: Muzyczne opowieści

„Woreczki uczuć” – dziecko otrzymuje woreczek gimnastyczny, stoi na wyznaczonej linii, kladzie woreczek na głowie i wyobraża sobie coś smutnego, idąc z woreczkiem. Następnie układa woreczek między kolanami, wyobraża sobie coś bardzo przyjemnego, radosnego i w taki sposób skacze, by woreczek nie wypadł. Następnie idzie w podporze tyłem z woreczkiem na brzuchu, wyobraża sobie coś strasznego i maszeruje w podporze tak, by woreczek nie wypadł. 

 

„Kraina radości” – do muzyki dziecko wykonuje masaż na plecach rodzica, rysując spirale,

figury geometryczne i inne dowolne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią. 

 Osłuchanie się z piosenką:

 „Taniec radości i zadumy” – Puszczamy muzykę. Dziecko, siedząc wykonuje odpowiednie ruchy rękoma. Dziecko wykonuje je według własnego pomysłu. Następnie dziecko dostaje różne przedmioty, za pomocą których będzie mogło wyrazić nastrój muzyczny (chusteczki szyfonowe, wstążki, worki foliowe, kartki, piórka). Dziecko tańczy, reaguje na muzykę zgodnie z własnymi odczuciami, w czasie pauzy wymieniamy przedmioty. 

 „Wyczaruj obrazek” – Dziecko dostaje kartkę z grafiką (koło, kwadrat, trójkąt). Wybiera jedną, zastanawia się, jaki obrazek może powstać z wybranej grafiki. Dziecko wykonuje prace według swoich wyobrażeń.

21.05.2020r. (czwartek)

Temat dnia: Uczymy się wyrażać emocje.

„Smutna i wesoła muzyka” –  Rozkładamy w pokoju kartki: białą i czarną. (format A4). Podczas całej aktywności dziecko słucha muzyki naprzemiennie molowej i durowej. Gdy słyszy wesołą muzykę, maszeruje raźno w miejscu na białej kartce, gdy słyszy smutną muzykę, stoi na czarnej kartce, unosi ręce i powoli je opuszcza.

 

„Wesoły obrazek” – Na stole przygotowana jest kartka A4 i taca z farbami w kolorach podstawowych i waciki kosmetyczne. Dziecko słucha utworu muzycznego Wiosna A. Vivaldiego. Określa nastrój, tempo utworu. Za pomocą wacików wykonuje obrazek, który podpowiada muzyka. W trakcie malowania cały czas słucha muzyki.

 „Figurki” –  Dziecko biega po pokoju w rytm muzyki. Na hasło: Figurki, figurki zamieńcie się w... − tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny, w zależności od wyobraźni. Dziecko zastyga bez ruchu, przybiera pozy charakterystyczne dla podanego hasła. 

  „Policz dźwięki” – Dziecko siedzi przy stole, na którym jest taca z makaronem typu spaghetti i penne. Rodzic gra na wybranym instrumencie perkusyjnym. Dziecko liczy, ile dźwięków zostało zagranych i kładzie przed sobą tyle makaronu. Po zabawie matematycznej dziecko układa z makaronu obrazki, może łączyć makaron z plasteliną.

20.05.2020r. (środa)

Temat dnia: Jak pozbyć się strachu?

Słuchanie wiersza pt. „Przytul stracha” M. Strzałkowskiej oraz swobodna rozmowa na jego temat.

Przytul stracha

Małgorzata Strzałkowska

Strach ma strasznie wielkie oczy,

Strasznym wzrokiem wokół toczy...

Lecz gdy go za uszkiem głaszczę,

W śmieszny pyszczek zmienia paszczę.

Coś dziwnego z nim się dzieje,

Łagodnieje i maleje,

Mruży swoje kocie oczy

I w ogóle jest uroczy!

Strach ma strasznie wielkie oczy,

Strasznym wzrokiem wokół toczy,

Lecz ty dłużej się nie wahaj

I po prostu przytul stracha.

Pytania do wiersza:

Co to jest strach?;

Kiedy strach się pojawia?;

Jak wygląda?;

Czy w ogóle ma wygląd?;

Co czujecie, gdy pojawia się strach?;

Czego się boicie?;

Co robicie, gdy pojawia się strach?;

A co możecie teraz zrobić?. 

  

„Strachy na lachy” – Dziecko trzyma w ręku kolorowe szyfonowe chustki, porusza się zgodnie z muzyką: skrada się, rozgląda się w koło, porusza się w pozycji pochylonej, zalęknionej. Pod czas pauzy recytuje rymowankę:

Strachu, strachu, rozchmurz się!

Strachu, strachu, przytul się!

Czarno, ciemno znika już...

Słońce, jasno jest tuż, tuż!

Następnie robi śmieszne figury, miny, przytula się do domowników, potrząsa kolorowymi chustami, wykonuje śmieszne tańce. 

 Praca z KP2.30 – kolorowanie według własnego pomysłu. Dziecko koloruje strach na wróble, zalepia jego usta uśmiechem. 

 

„Kolorowe koła” – tworzenie kompozycji według własnej wyobraźni, rozkładamy przed dzieckiem „straszny papier”. Pytamy: Z jakiego powodu jest straszny? (ciemny, ponury, bez kolorów, smutny). Na tackach przygotowane są kolorowe koła i kleje w sztyfcie. Zadaniem dziecka jest zmienić „straszny papier” w radosny i kolorowy. Dziecko siada wokół papieru, układa z kół dowolne kompozycje, może przykleić koła jedno na drugie, obok siebie, zaginając je.

19.05.2020r. (wtorek)

Temat dnia: W płaczu nie ma nic złego

Słuchanie wiersza pt. „Gdy ci smutno...” D. Niemiec oraz swobodna wypowiedz na jego temat.

Gdy ci smutno...

Dominika Niemiec

Gdy ci smutno, gdy ci źle,

przyjaciel zawsze wesprze cię.

On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.

Pomoże nawet wtedy, gdy

nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,

lecz razem dacie z nim radę sobie.

Bo wasze serca czują tak samo,

a to właśnie kiedyś empatią nazwano.

Pytania do wiersza:

Dlaczego można się smucić?;

Kto może pomóc, gdy jest smutno?;

W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?;

Co to jest empatia?.

„Jak pomóc?” – pokazujemy dziecku obrazki prezentujące różne sytuacje, w których komuś jest smutno. Dziecko zastanawia się jak można pomóc takiej osobie, która jest smutna.

 „Pociesz przyjaciela” –rodzic pokazuje dziecku scenki np. dziecko biegło, przewróciło się, stłukło kolano i płacze; dziecko bawiło się różnymi zabawkami i gdzieś zgubiło swojego ulubionego misia it;.). Dziecko ma za zadanie odgadnąć daną sytuacje i powiedzieć jak można pocieszyć dane dziecko.

„Pocieszanka” – praca z wykorzystaniem W.38. Dzieci wypychają wszystkie elementy, komponują wesołe buzie według własnych pomysłów. Chowają swoje prace i w odpowiednim momencie wręczają komuś, kto potrzebuje pocieszenia. 

 

Rock and roll – taniec na poprawę humoru. Pokazujemy dzieciom sposoby na radzenie sobie ze smutkiem. Dziecko tańczy swobodnie. Po tańcu, dziecko wypowiada się na temat swoich uczuć, jak się teraz czuje.

 

Zabawy plasteliną – Zadaniem dziecka jest wyklejenie plasteliną: wałkowanie wałeczków, wklejanie ich do przestrzeni między liniami, wyklejanie przestrzeni małymi kuleczkami. 

 

18.05.2020r. (poniedziałek)

Temat dnia: Co ja czuję?

„Wesołe i smutne chwile” – Dziecko siada wspólnie z rodzicem i rozmawia na temat sytuacji, które wzbudzają skrajnie różne emocje: radość i smutek. Dziecko dzieli się swoimi doświadczeniami.

Zaczynamy zdania: Jestem smutny (-a), gdy... / Jestem wesoły (-a), gdy...

Dziecko kończy zdanie.

„Popatrz w lusterko” – Dziecko leży na brzuchu, ręce ma wyciągnięte do przodu, trzyma krążek oburącz. Na hasło: Przejrzyj się w lusterku unosi ręce i przegląda się w krążku jak w lusterku. Ręce nie mogą dotykać podłoża, dziecko nie może się podpierać na łokciach. Dziecko wykonuje ćwiczenie kilka razy, odpoczywając między kolejnymi powtórzeniami.

„Balonik” – Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym wdycha powietrze nosem, trzyma dłonie przy ustach i naśladuje nadmuchiwanie balonika – robi długi wydech. Następnie naśladuje spuszczanie powietrza z balonika: robi wdech nosem, potem długi wydech, podczas którego wprawia wargi w drgania.

„Chusteczka – maseczka” – Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym. Każde ma chusteczkę higieniczną. Trzymając chusteczkę za jej górne rogi, zasłania nią twarz, robi wdech nosem, a potem długi wydech ustami tak, aby chusteczka odsłoniła twarz dziecka.

Słuchanie opowiadania i swobodna rozmowa na jego temat.

Co się wydarzyło w Pluszątkowie

Maria Rosińska

W Pluszątkowie różnie bywa. Raz jest smutno, a raz wesoło. Czasem panuje zgoda, a czasem wybuchają kłótnie.

Pewnego razu przeżyły pluszątka bardzo dziwny dzień. Miały już wtedy pobudowane swoje

domki i właśnie się w nich urządzały. Tylko Mucha, która nie mogła się jakoś zdecydować,

gdzie sobie postawić domek, fruwała niespokojnie nad Pluszątkowem, napełniając całą osadę dokuczliwym bzykaniem. Wyszła przed domek Myszka. A Mucha, która w tej chwili przelatywała nad jej domkiem, sfrunęła błyskawicznie w dół i ugryzła Myszkę w nosek.

– Ojej! – pisnęła Myszka i umilkła, bo właśnie stanął przed nią Kot.

– Zabrakło mi kretoniku na firaneczki do kuchni, a ty masz tyle różnokolorowych szmatek.

Czy mogłabyś dać mi którąś? – zapytał.

– Nie mam żadnych szmatek! – rozzłościła się Myszka. A rozzłościła się dlatego, że ją Mucha ugryzła w nosek. Wraca Kot do domu, a tu już przed progiem czeka Pies.

– Przybijałem właśnie półkę – mówi – i zabrakło mi gwoździ. Zdaje się, że ty masz ich jeszcze sporo. Czy mógłbyś mi dać chociaż dwa?

– Nie mam już gwoździ – burknął Kot i wszedł do domku. A burknął, bo był zły, że mu Myszka nie dała kretoniku.

Wraca Pies do domu, a tu już przed domem czeka Prosiaczek.

– Piec w mojej kuchni dymi – pokwikuje płaczliwie – gdybyś mi dał trochę gliny, może bym sobie jakoś poradził.

– Nie mam gliny – warknął pies. A warknął tak, bo był zły, że mu Kot nie dał gwoździ.

Wraca Prosiaczek do siebie, a tu przed progiem czeka Miś.

– Zabrakło mi siana do wypchania poduszki – mówi. – Czy nie została ci przypadkiem zby

teczna garstka?

– Ani źdźbło nie zostało! – fuknął prosiaczek. A fuknął tak, bo był zły, że mu Pies nie dał

gliny.

Wrócił Miś do siebie, usiadł z ponurą miną na progu. A księżyc, wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, odwrócił się teraz bokiem i wyglądał jak bardzo cienki rogalik.

Minęło pół godziny, a potem godzina i Myszkę przestał boleć nosek. I zaraz sobie zaśpiewała piosenkę: – Tralala-tralala- tralala!

Była to bardzo ładna piosenka i jak się ją śpiewało, nie można było się już złościć. Spojrzała

Myszka na stół. A tam leżały kolorowe kretoniki.

„O! Ten zielony w białe groszki będzie w sam raz dla Kotka – pomyślała – zaraz mu go za

niosę. Na pewno się ucieszy.”

– Patrz, co znalazłam jeszcze wśród swoich szmatek – uśmiechnęła się. – Ten wzór nadaje się do okien w twojej kuchence. Chcesz, to zaraz spróbujemy, jak to będzie wyglądało? – i raz dwa zrobiła Kotkowi firaneczki. Myszka poszła do domu. Siedzi Kot w kuchni, patrzy na okno, na firanki. A właśnie obok okna wisiała półeczka.

„Ach, prawda – przypomniał sobie – przecież Pies nie może przybić półki, bo nie ma gwoź-

dzi. Dlaczego mu ich nie dałem? Mnie już są niepotrzebne”.

I prędko zaniósł Psu całą paczkę gwoździ.

– Przynoszę wszystkie – powiedział – wybierz sobie, jakie ci są potrzebne, i weź parę na za

pas. W gospodarstwie zawsze się przydadzą.

Przybił Pies półkę nad kuchnią, ustawił na niej garnki i talerze.

„Ach! – przypomniał sobie. – Przecież u Prosiaczka piec dymi! Może biedak nawet obiadu

nie mógł ugotować? A ja mu nie dałem gliny. Ładny ze mnie sąsiad!”

I zaraz pobiegł do Prosiaczka z dużą bryłą gliny.

– Pokaż no ten piec! – zawołał od progu. – Aha, aha... – mówił, oglądając dokładnie. – Już

widzę, co tu trzeba zrobić. Zaraz ci pomogę, to będzie prędzej.

Przestał piec dymić i Prosiaczek ugotował kolację.

No, teraz jeść i spać. I nagle przypomniał sobie Misia. Przecież Misiowi zabrakło siana do poduszki!

– Ach! – krzyknął Prosiaczek. – Wart jestem, żeby mi natrzeć uszu!

Zostawił kolację na stole. Pobiegł do komórki, chwycił wiązkę siana i popędził, aż się za nim kurzyło.

– Misiu! – mówi już w progu ze skruchą. – Misiu, nie gniewaj się! Nie wiem, co mi się stało, że ci tego siana nie dałem. Ufff! – tak się zasapałem... Ale to nic. Zaraz pomogę ci wypchać poduszkę!

A gdy pachnąca sianem poducha leżała na tapczanie, Prosiaczek powiedział jeszcze:

– Nie gniewasz się już na mnie, Misiu?

– Ależ skąd! – zapewnił Miś, ściskając serdecznie Prosiaczka.

I zaraz zrobiło się wesoło w całym Pluszątkowie. A księżyc wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, zwrócił się znowu przodem do Pluszątkowa i wyglądał teraz jak okrągła, pyzata bułeczka.

Pytania do opowiadania:

Kto mieszkał w Pluszątkowie?;

Co robiły pluszaki w swoim miasteczku?;

Jaka przygoda spotkała Myszkę?;

Czego potrzebował Kot, Pies, Prosiaczek, Miś?;

Kogo zwierzęta poprosiły o pomoc?;

Jaka atmosfera panowała w Pluszątkowie?;

Kiedy się zmieniła?;

Komu pomogła Myszka, komu pomógł Kot, Pies, Prosiaczek?;

Z jakiego powodu księżyc obrócił się znowu do Pluszątkowa?.

„Co czuję ja, co czują inni” – dziecko spośród ilustracji, zdjęć dostrzega emocje u innych osób, dzieci. np. bal w przedszkolu, zabawa w parku, dziecko chore leżące w łóżku, dziecko jeżdżące na rowerze, dziecko z zepsutą zabawką, dziecko w trakcie posiłku. Dziecko zastanawia się, jakie uczucia towarzyszą dzieciom na ilustracjach, jakie były powody tych emocji.

Praca z KP2.29 – Dziecko przygląda się ilustracjom. Określa, która sytuacja wzbudza radość, która – smutek, a która – złość. Nalepia obok obrazków odpowiednie buzie.